Ik zit op deze warme dag in de tuin en denk terug aan het gesprek dat ik gisteren had met mijn bijna 18 jarige zoon. We waren op weg op een 2 persoons bed op te halen. Want ja, dan heb ik die alvast voor als ik op mijzelf gaat wonen en met een big smile, voor als er iemand komt logeren. Ja mijn zoon wordt groot en is bijna 18, volgens de wet volwassen.
Tijdens dit gesprek kwamen we op het onderwerp racisme, kan je bijna niet omheen deze week. Mijn zoon begon te vertellen dat er bij hem in de winkel dit ook zichtbaar was. Hij vertelde vandaag nog, er komt een groepje donkere jongens binnen, gouden kettingen, petjes op, stoere jongens. Mijn zoon zegt, iedereen kijkt en gaat aan de kant. 1 Jongen vroeg aan mij waar iets lag, ik heb geantwoord en heb even staan praten met die jongens. Mam zei hij, zelfs collega’s keken mij aan op een manier van; waarom praat je met hen.
Toen zei hij maar mam, iedereen is toch gewoon gelijk, dat heb jij mij altijd geleerd. Alleen gedrag wat iemand laat zien en je niet tof vind mag je afkeuren. Op het moment dat hij dit zei, zwol mijn hart van trots. Mijn hele lijf werd warm van binnen.
Nu ik dit aan het typen bent, gebeurt er van alles in mij. Ik voel dat ik mag loslaten. Ik hoor letterlijk een stem zeggen, je taak zit er op. Ik realiseer mij ineens dat je als ouder 2 rollen heb, die van moeder en die van opvoeder. De taak van opvoeder voelt nu als afgerond, mijn lijf geeft aan dat het goed is. Alle onzekerheden die je als opvoeder kan hebben, voel ik letterlijk van mij afglijden. Ik heb vertrouwen in mijn zoon, hij is er klaar voor. En ik ben trots op wat wij samen hebben neergezet, met alle hobbels die we hebben genomen. Ik mag voor 1 deel (heb nog een 9 jarige dochter) mijn taak als opvoeder naast mij neerleggen. Ik mag nu volledig moeder zijn en naast mijn zoon blijven meelopen en hem volgen op zijn pad, welke hij ook gaat kiezen.
Het is nu een kolk van emoties in mijn lijf van trots, verlicht gevoel tot tranen die loskomen. Ik realiseer mij ineens dat opvoeder ook verwachtingen met zich meebrengt vanuit de maatschappij, maar ook vanuit je systemen om je heen. In je onderbewuste wil je al deze systemen tevreden stellen en dit kan druk meegeven. Dit realiseer je niet altijd maar het gebeurd onbewust. Vaak voel je als opvoeder het beste wat goed is voor je kind. Het kan heel goed zijn dat jij je geblokkeerd voelt door jou systemen, deze blokkade kan heel goed zorgen voor een blokkade in jou als opvoeder. Al jou systemen hebben zoveel meer invloed op jou, dan dat je je realiseert.
Herken jij dit en zou je hierover in gesprek willen gaan dan staat het je altijd vrij om contact met mij op te nemen.